We starten in noordelijk in Amsterdam-Noord. Hier maken we verhalen. Hier werken we en waaieren we uit. We kijken links en rechts, steken hier en daar eens over. We nemen onze eigen verhalen mee en we komen overal verhalen tegen. Verhalen die ons verrassen en verhalen die we herkennen. Verhalen die belangrijk zijn.
Met het vertellen van een verhaal laat je een stem horen. Door te luisteren naar een verhaal, verplaats je je in de blik van een ander. De weg kan er heel anders uitzien vanaf de overkant. De Theaterstraat wil de kaart af en toe eens omdraaien, met kunst verschillende versies van de werkelijkheid laten zien, omdat er meer dan één manier is om naar de wereld te kijken. Zo komen we in actie tegen tunnelvisie en vinden we nieuwe routes.
We geven richting, maar volgen net zo goed. De route vinden begint voor ons altijd met gesprekken. Die gesprekken bepalen hoe we werken en wat we gaan maken. Deelnemers worden makers en makers worden deelnemers. Elkaar echt leren kennen kost tijd. Die tijd nemen we uitgebreid. Om stil te staan bij de onderwerpen waar we induiken. Om ze samen van alle kanten te bekijken.
Er is geen eindpunt. Een verhaal kan je op zoveel verschillende manieren vertellen en vormgeven. Soms doen we dat zonder taal zoals bij Pim Pam Paars. Of het wordt verteld door de stemmen van onze gesprekspartners, in een audiotour. Soms laat het zich horen in de vorm van een lied (Vraag dat maar aan je moeder!). Soms krijgt het de vorm van posters met citaten verspreid door de hele stad (#hoegaathetechtmetje). En soms zijn de verhalen aanleiding om een nieuw ritueel te creëren (Laat me niet alleen) of een mascotte voor de buurt.
Van tevoren is niet te voorspellen hoe een verhaal eruit gaat zien. Dat brengt ook risico’s en ongemak met zich mee. Loopt een pad dood of is er een nieuwe weg voorbij een steile heuvel? En wat als er nog geen weg is? Kap je die vrij, of vormt de route zich organisch? Het is in deze ruimte tussen gebaande paden en onvoorspelbare wegen waar de Theaterstraat zich beweegt. Hier banen we de weg voor lastige onderwerpen, stemmen die eerder stil bleven, en laten we nieuwe perspectieven zien.