Een verkenning van het depressieve brein
‘Het mooiste ter wereld vind ik schaduw, de miljoenen veranderende vormen van schaduw. Er zit schaduw in de bureauladen en kasten en koffers, er zit schaduw onder huizen en bomen en keien, er zit schaduw achter de ogen en glimlachen van mensen, en er is schaduw, kilometers en kilometers schaduw, aan de nachtzijde van de aarde.’ – Sylvia Plath, The Bell Jar
In hun nieuwe project ‘Het gewicht van een gedachte’ onderzoeken Jurrien van Rheenen en Bart van de Woestijne hoe zwaar een gedachte kan zijn. Het publiek wordt uitgenodigd een lege ruimte te betreden die enkel is gevuld met stemmen. Samen verkennen ze de leegte en zwaarte waar we ons als mens soms in bevinden. Hoe verhouden we ons tot deze staat van zijn; welke gedachten laten we toe? Wat blijft onuitgesproken of is onuitspreekbaar?
Het project ‘Het gewicht van een gedachte’ is het eerste deel van een langer project rondom depressieve gedachten dat de makers gedurende de aankomende jaren gaan maken.
In oktober 2019 bouwden zij een ruimte in onze theaterzaal in de Rietwijker. De uitkomsten van dit onderzoek werden getoond in november in de Rietwijker.
Concept/Tekst/Regie: Jurrien van Rheenen en Bart van de Woestijne
Spel: Marieke Giebels en Lucien Rentmeester
Lichtontwerp: Pablo Fontdevilla
In samenwerking met: Maarten Bos, Samira Hoogvliets, Stanley Sengers en vele anderen
Gefinancierd door: Amsterdams Fonds voor de Kunsten en Gemeente Amsterdam